2018! Het was me wat, jongens. In 2018 had ik het druk met schrijven, werken en Netflixen, en begin oktober lag Je Moet (Bijna) Niks in de winkels.
Ik kwam ook dit jaar weer achter meer van mijn eigen eigenaardigheden en zwaktes. Zie hieronder.
Ik maak me druk over andermans leven (en daar moet ik mee stoppen)
Het is me het afgelopen jaar opgevallen hoe eh, tja, compleet IDIOOT ik sommige dingen vind die andere mensen doen. En wat voor effect dit op mij heeft. Namelijk dat ik als een opgefokte stier snuivend van frustratie door het leven ga, en af en toe ontplof.
Ik weet dat het hoe andere mensen hun leven leven niks met mij te maken heeft, en dat het in 90% van de gevallen niet eens direct invloed op me heeft, maar ik kan echt woest worden van mensen die domme dingen doen en verkeerde keuzes maken. Vooral als het mensen zijn die ik wel om me heen (moet) heb(ben).
En dan ga ik me zitten opwinden. Want ik snap dan gewoon niet waarom iemand zelf niet inziet dat X of Y hartstikke ongezond, onhandig of anderszins disfunctioneel is, en mijn brein gaat overuren draaien over hoe achterlijk dat is en hoeveel beter iemands leven zou kunnen zijn als ze niet meer X of Y zouden doen.
Het is slecht voor mijn bloeddruk en mijn zen.
Niet dat het uitmaakt, maar mijn verbeten judgmentalness komt wel echt van een plek vol liefde en zorg. Ik breng het vaak bikkelhard maar dat is omdat die hardheid en duidelijkheid een functie heeft. Soms moet je het horen zoals het is, en subtiel zijn laat soms teveel ruimte over voor interpretatie. Dus dan maar hard.
En ik weet dat het geen mooie eigenschap is om zoveel te vinden van hoe een ander zijn of haar leven leeft, maar ja: Ik heb vaak gewoon vaak gelijk. Sorry jongens.
Ik ben niet voor niks werk gaan doen waarin ik een adviserende, coachende en confronterende rol moet aannemen. Ik ben er goed in. Ik (door)zie die shit. Die student van mij moet zich gaan openstellen voor de psycholoog in plaats van diegene de schuld geven “dat het niet werkt”, die vriendin moet haar energie niet meer besteden aan een sukkel die al jaren haar tijd verspilt, die andere student van mij heeft helemaal geen faalangst maar doet gewoon te weinig aan zijn studie.
Maar ik realizeer me ook hoe ontzettend arrogant het is. Dat ik denk dat ik alles zo goed weet, en iemand anders leven -wat diegene al jaren en jaren zelf navigeert, met alle complexiteiten van dien- gewoon even denk te kunnen fixen.
En meer dan dat: Misschien kan ik me beter gewoon lekker met mijn eigen leven bezig gaan houden. Nadenken over mezelf, focussen op mezelf en mijn eigen gigantische gebreken en blinde vlekken. Volgens mij is al het me opwinden wat ik doe over andermans leven allemaal energie en aandacht die ik veel beter in mijn eigen shit kan steken.
Ik vind het blijkbaar toch belangrijk hoe ik eruit zie.
Ik ben niet zo ijdel, en soms gewoon een beetje een goorlel.
Er zijn dagen dat ik om 10:00 uur voor het eerst in de spiegel kijk terwijl ik om half 9 ben begonnen met werken. Ik loop op vrije dagen graag heel de dag in sportkleding of een joggingbroek en doe dan eigenlijk ook nooit make-up op. En ik vind het praten over mijn gewicht of dieet tyfussaai.
Maar in mei dit jaar werd er bloedserieus vanuit gegaan dat ik zwanger was door mensen aan wie ik een workshop gaf. Ik wist dat ik wat was aangekomen (schrijfkilo’s!) en ik zat wat minder goed in mijn vel, maar dat mijn buikje in mijn Adidas-jurkje zodanig prominent dat mensen ervanuit gingen dat er een BABY in aan het groeien was? Daar had ik wel een tik van.
Er is niks mis met buikjes. Love buikjes, en vrouwen in alle soorten en maten zijn helemaal mooi en goed zoals ze zijn. Maar ik ken mijn eigen lijf en het was niet helemaal ‘mijn lijf’ zo.
En ik vond het niet leuk dat mijn kleding niet goed paste en dat ik me niet sexy voelde. Dat ik mijn bolle toet met contour en highlighter een beetje vorm moest geven.
Waardoor ik toch moest concluderen dat ik wel degelijk wat om mijn uiterlijk geef en het niet leuk vond om zwaarder te zijn dan (wat voor mij) normaal (is).
En het eigenlijk toch ook wel fijn vind om er leuk en verzorgd uit te zien.
Dus in 2019 minder dagen dat ik pas in de spiegel kijk als de dag al halverwege is, meer naar de kapper en meer leuke kleding. Misschien hebben die meiden die zich leuk aankleden en opmaken voor een thuiswerkdag toch gelijk.
(Ik ben inmiddels ook weer wat afgevallen. Niemand had dit kunnen zien aankomen maar als ik minder snoep dan val ik af????)
Schrijven is het allerbelangrijkste
Schrijven is het begin en het einde, mijn alpha en omega, mijn hemel en hel en alles daartussenin. Sommige mensen hebben dat gevoel over reizen, over snowboarden, over kinderen of kunst: Ik heb dat gevoel, dat hartstochtelijke “I don’t fucking care what it puts me through, it’s mine and I love it” alleen over schrijven.
Hoe leuk ik mijn werk en alle andere dingen in mijn leven ook vind, ik laat alles en iedereen vallen voor schrijven. Behalve Beyonce.
Ik heb het niet druk, maar de tijd die ik aan sociale afspraken of andere verplichtingen wil besteden is toch op.
Ik ben dol op domibos en vrimibos, avondjes uit eten en uren tafelen, middagen koffie drinken of thuis een filmpje kijken, uren kletsen. Of een keer een hele avond dansen op techno of vunzige deuntjes.
Maar oh mijn God, wat ben ik graag alleen thuis aan het tuttebellen. Lekker een beetje schrijven, series kijken en met een kopje koffie in bed een boek lezen.
Dit jaar kwam ik erachter hoe graag ik mijn zondagen compleet leeg te houden en hoe relaxed ik het vind om sommige avonden gewoon thuis te zijn, maar ook hoe fijn ik vind om soms spontaan iets te kunnen plannen. Donderdag belde een vriendinnetje van mij en toen kwam ze savonds eten. Het is ook wel eens leuk als dàt kan in plaats van dat alles al drie weken is volgepland.
In 2018 leerde ik dat ik een sweet spot heb qua sociale afspraken per week en dat die vrij laag ligt in vergelijking met andere mensen.
En als ik zeg dat ik geen tijd heb, dan heb ik het niet druk; dan zit ik gewoon aan de max van hoeveel tijd ik aan andere mensen of andere dingen wil besteden.
En nu ben ik lekker mijn beste leven aan het leven in 2019. Mijn kerstvakantie was heel erg relaxed, Vin en ik hebben samen gekookt, geslapen en gewoon samen rond het huis een beetje dingetjes gedaan. Vandaag mag ik weer aan het werk.
Ik heb zin in dit jaar. Lekker een beetje sporten, schrijven, en heel veel leuke dingen doen. Bring it on.
