Toen mijn transformatie tot kattenmens dankzij Kyra compleet was, had Vincent het voornemen mij een kitten te geven voor mijn dertigste. Omdat ik dan het liefst een kitten wilde adopteren uit het asiel zocht ik even uit hoe dat moest en vulde ik een formulier in, met het idee dat dit het nog duizend jaar zou duren want het was oktober en nou niet echt kittentijd ofzo.
Famous last words, want nog geen 24 uur later belde de Kittenopvang dat er een zwart-witte kitten uit een nestje nog wel een huisje zocht. Vin en ik gingen kijken en het was O-V-E-R. Over.
Een paar maanden later zat ze bij mij op een wasteiltje in kattengrind te graven.
Furry Adrenaline Junkie
De zwart-witte haarbal van nog geen 1200 gram bleek voor niks en niemand bang. Niks niet onder de kast kruipen of verstoppen in de wasmand; Beyonce was dolenthousiast over alle nieuwe dingen in haar nieuwe leven. Zeglipte dus ook meteen de eerste dag door de deur van mijn werkkamer naar de keuken. Ik erachteraan, Kyra erachteraan, Vin erachteraan; gepanikeerde collone tot en met.
Dat angstloze is gebleven. Ze vindt alles interessant, springt overal op (en af) en zodra er een nieuw item in huis is, of dat nou een nieuwe krabpaal, speeltje of Ding Bedoeld Voor Mensen is, is dat voor haar een feestje.
“Is inderdaad voor jou, ja” commentarieer ik vaak droog als ze gefascineerd het nieuwe koffiezetapparaat onderzoekt of op een ASOS pakketje gaat liggen.
Ze ziet er gezond uit, ze is lief, nieuwsgierig, blaast nooit en ze is ONVERMOEIBAAR. Het lijkt wel alsof ze nooit moe wordt van spelen, en ze zou volgens mij het liefst de hele dag achter iets aanrennen. En ja, wij moeten wel eens wat anders doen, en wij willen ook wel eens gewoon op de bank ploffen.
Kroelen
Bejons komt savonds tussen mijn benen liggen slapen tot Vin naar bed komt, als Vin erbij komt gaat ze bij hem liggen slapen. Vervolgens komt ze s’ochtends heel intens spinnend knuffelen met mij. Zo goed in aandacht verdelen, die meid.
Ik vind het knuffelen s’ochtends vroeg wel schattig, maar ik ben niet altijd al helemaal wakker om het te waarderen en ze gaat met haar pootjes ‘melken’ waardoor ik het beste kan gaan slapen met een coltruitje aan als ik geen nagels in mijn nek wil. Maar ja, het is wel héél lief.
Toen ze babykitten was lag ze altijd op me te slapen of op mijn schoot als ik achter mijn computer zat. Dat is nu niet, en ik mis het onwijs dat ze niet meer zo’n schootpoes is als vroeger. Je kan mij op zeventien cursussen doen om te ontspannen…òf je zet gewoon een slaperige poes bij me op schoot voor een paar uur. Daar ontspan ik pas echt van. Ook als ze nooit meer een kroelert wordt houd ik van d’r hoor, daar niet van. Maar het is gewoon zo heerlijk huiselijk als Bejons op mijn schoot komt liggen slapen.
Ik denk dat het komt doordat ze nu niet meer zo mini is, maar ook doordat ik zelf veel minder stilzit om bij op schoot te komen zitten. In de periode dat we Bejons kregen en ook daarna nog was ik veel thuis aan het werk aan Je Moet (Bijna) Niks.**
Liefde
Maar wat voel ik een liefde voor die kleine zwart-witte unit. Ik voel me ook op- en top-verantwoordelijk voor haar; Ik heb haar gekregen en ze staat gechipt op mijn naam, maar ook gevoelsmatig wil ik niets liever dan voor haar zorgen.
Ik begrijp nu beter dan ooit hoe helend en gezond het kan zijn voor iemand om een huisdier te hebben; iets om van te houden, voor te zorgen en mee samen te zijn. Als ik thuiskom ben ik gelijk blij als ik haar zie, ik roep als ik thuis ben de hele dag door lieve dingen tegen dat beest en als ze een aai komt halen, naar me miauwt of op schoot komt liggen vind ik dat helemaal gezellig.
Ik heb echt het idee dat ik er een leuker mens door ben, het zorgen voor en samenzijn met Beyonce; ik snap haar niet en ik zal nooit helemaal kunnen inleven in haar wereld, en dat is oke. Ik accepteer dat en hou gewoon sowieso van d’r. En heel gek, zo ben ik daardoor ook wat meer met mensen geworden lijkt het.
Ik kan best wel hard zijn, maar ik ben zachter geworden door Bejons.
(Stukje geinspireerd door het Lieve Kees stukje van Cynthia)
*Waarvan 3 krabpalen, wat natuurlijk nergens op slaat. Een kleintje in mijn kantoor (ligt Bejons in), een medium in Vin’s kantoor (ligt Kyra in) en een GIGANTISCHE in de woonkamer (klimmen ze allebei zo 1 keer per maand in.)
** Ofterwel, ik moet gewoon heel serieus boek twee gaan zitten maken zodat Beyonce weer op schoot komt liggen.
