Er is eigenlijk maar een ding waar ik net zo bloedsacherijnig van word als van asociale mensen (in de trein) en dat is van slechte horeca. Gisteravond kwam ik met mijn schoonfamilie een aardig staaltje van bovenstaande tegen, dus daar wil ik graag even over klagen.
Zoetermeer
Voordat julie beginnen te sputteren over mijn snobberige neigingen (ik snap de assumptie als je dit lijstje bekijkt), ik ben echt mijn roots onder de Rotterdamse rook niet vergeten: Je kan mij nog steeds in een Berenrestaurant wegzetten boven een burger, of in een All You Can Eat sushitent laten bunkeren, en ik haal mijn neus echt niet op voor een makkelijk en leuk simpel restaurantje in de buurt.
Als we met mijn schoonfamilie uit eten gaan in het stadshart van Zoetermeer vind ik het normaalgesproken hartstikke leuk, en lekker.
Woodstone is prima (al ging ik wel huilen van de sate pizza dus bepaalde snob-neigingen kan ik niet onderdrukken) en Mama Maria is ook echt leuk. Er zitten ook nog een Griek en een ander restaurant net buiten het stadshart waar je lekker en gezellig kan eten. En bij het restaurant bij het stadstheater hebben ze hartstikke lekkere wijn #tip.
Ofterwel, Zoetermeer is lang niet zo slecht op het gebied van horeca.
Behalve hier
Maar goed, af en toe proberen we dus iets nieuws en zo kwamen we bij een ander restaurant terecht. Toegegeven, de omstandigheden waren niet ideaal.
Zondagavond is volgens mij een vreselijke avond om in de horeca te werken, in elk geval op dit soort plekken, want de hele tent zit vol met vermoeide en sacherijnige gezinnen en het is knetterumoerig.
Wij droegen met ons gezelschap ook niet echt mee aan de sfeer, want ons babynichtje stond ook af en toe op een jengelstand en ik was zo overprikkeld van de hele dag verjaardag (schoonmoeder) dat ik ook niet mijn meest ideale onderhoudende tafelgast zat te wezen en eigenlijk vooral hoopte dat alles een beetje snel zou gaan zodat ik thuis in stilte op een bank kon gaan zitten.
Het drinken
Luistert, ik ben me bewust van de ellende van horecapersoneel en ik heb enorm veel liefde voor hen. Het is keihard werken, je uren zijn heftig en gasten kunnen vreselijk zijn. Daarom ben ik altijd op mijn liefst tegen het personeel — ik weet dat de horecaleef een hard knox life is en ik ben juist superblij met ze.
Zelfs de jonge grietjes en jochies die gewoon in de horeca werken als bijbaantje, niet omdat ze grootste ambities hebben in restaurants vind ik top.
Tenzij ze verschrikkelijk en/of onaardig zijn.
In deze tent was een heel blik aan meiden opengetrokken, die -eerlijk is eerlijk- best wel goed waren opgevoed qua stijl (netjes goedenavond zeggen) en die heel erg behulpzaam waren met het groentehapje en flesje van mijn babynichtje.
Alles duurde alleen teringlang, vast door de drukte, en toen kreeg ik spa rood, in een spa-rood flesje, die gewoon echt water was. Ik dacht eerst dat ik gek geworden was, maar na drie slokken met NUL bubbels kon ik niet anders dan concluderen dat ze me een oud flesje spa rood (wat misschien al openstond).
Snob alert: Ik heb om een nieuwe gevraagd. Als ik Spa Blauw had gewild had ik om Spa Blauw gevraagd.
Bediening
Luistert. Het enige wat ik wil van een restaurant is vriendelijke bediening en lekker eten.
De bediening waren leuke meiden maar van de 4 verschillende (ja geen idee waarom) die langs zijn gekomen (met drinken, menus, de gerechten, toen de rekening) was er maar eentje echt oprecht goed in haar werk. De rest zei zonder ons aan te kijken ELKE KEER opnieuw ‘goedenavond’ (aan de andere kant, beter dan niks zeggen) en waren daar verder duidelijk alleen voor de paycheck. Get it sis, maar echt, het kan zoveel leuker zijn als je ff connect met je gasten.
Ondertussen rende het horecapersoneel ook alleen maar heen en weer zonder oog te hebben voor eventuele dorstige gasten. We bestelden daarom maar voor de zekerheid meteen drinken toen ons eten op tafel werd gezet.
Eten
Nou was er nog kans dat het eten in elk geval de avond zou redden. En dan bedoel ik niet dat het MAGISCH moest zijn…maar gewoon: LEKKER.
…
Ik had mijn favoriete pizza of all time: Napolitana, al had deze variant geen olijven. Geen nood, dat komt vaker voor.
Echter was de pizza alleen maar…zout. Waar je normaal gesproken met een gemiddelde mozarella en wat kappertjes op ansjovis je mij heel erg gelukkig maakt was dit smakeloos en een hap zout ineen.
Vin had een piza met pittige worst erop, door de hoeveelheid olie die op de pizza te zien was maakte hij zowaar de grap ‘there is so much oil on here I’m afraid the US is going to invade’.
Mijn schoonmoeder had een pasta tonno waarvan ik denk dat er letterlijk nul peper en zout aan te pas is gekomen, en van de tonno merkte je ook zo weinig dat het net leek alsof ze de pasta alleen even een paar tellen boven de zee hadden laten wapperen.
‘Zeer matig’ noemde ik het zachtjes tegen mijn schoonvader.
Concluderend
We maakten ons na de pizzaatjes en pastaatjes snel uit de voeten, en de hele familie besloot resoluut hier in elk geval niet meer te gaan eten.
Misschien lag het aan de avond, misschien lag het aan mijn overprikkelde zelf, maar als je kan kiezen in Zoetermeer? Ga dan niet naar het restaurant dat vernoemd is naar een grootste operazanger. ;-)
Cheers.
