Weet je waar ik dus intens van houd?
Van vrouwen.*
En dan vooral van vrouwen die helemaal zichzelf zijn. De wereld maakt daar gelukkig steeds een beetje meer ruimte voor, en ik zie dus al die fantastische vrouwen steeds meer om me heen. Van de ambitieuze dames tot de relaxede flierefluiters, van de creatievelingen en de alphas tot de betababes (beetje kotsterm wel, sorry), van de zweverige types tot de nerds. En de dichotomie die ik hier schets, die is er vaak niet eens. Want heel vaak zijn vrouwen van alles in meer of mindere mate. Bizar, je zou bijna denken dat vrouwen mensen zijn. Mensen met ambities, met fases, met goede en nare trekjes, en met een eigen leven en innerlijke belevingswereld.
Ik houd dus van vrouwen, en dus houd ik van Lekker Laten Lullen, geschreven door de zachtaardige, gevoelige Lianne Marije Sanders en de “oppervlakkige”, makkelijke Suzette.
Suzette kende ik tot vorige week niet in het echt, maar ik ontmoette Lianne tijdens de DIWMOTZ Boekenpresentatie anderhalf jaar geleden. Ik was op slag mijn hart aan haar verloren, die lieve en grappige schoonheid die met Sissy en mij een hilarisch gesprek voerde over Zeik Niet Zo.
Zeik Niet Zo van hun hand heb ik ook met veel plezier gelezen, maar Lekker Laten Lullen raakte me meer. Het is een boek met columns over het leven van een eind-twintiger/begin dertiger, wat zo scherp en grappig geschreven hebt dat zelfs als jij dan toevallig niet al in de club zit van vrienden waarbij IEDEREEN GAAT TROUWEN EN ZWANGER WORDT, je nog steeds moet lachen om hoe Suzette de gesprekken aan de eettafel beschrijft over stoppen met de pil en slierten. Ook als jij nog geen burnout hebt gehad (en ik hoop dat het zo blijft, al is het geen schande als dat verandert!) of een huis moest zoeken in Amsterdam (wat een ellende) kun je wat meenemen uit de stukjes van Lianne.
Maar zeer waarschijnlijk herken je er superveel uit. Over relaties, familie, je werk, over wat je had verwacht van jezelf op een bepaalde leeftijd, over wat een gedoe ouder worden met zich mee kan brengen (zonder dat het gezeur is).
Ik herken mezelf in veel van Lianne, maar ook bij Suzette dacht ik vaak “lol echt precies dit”.
Waar Lianne en ik qua karakter misschien meer op elkaar lijken zijn Suzette en ik wel qua #blessed-level en levensfase een beetje op een sliert (grapje uit het boek). Ik heb nog geen huis in Loosdrecht maar wel een afspraak met de Hypotheker, en de ene na de andere vriend of vriendin trouwt of bevalt.
Ik heb het boek in anderhalve dag VERSLONDEN. Die meiden kennen wel wat met een pennetje kan ik je verklappen, en hebben samen -ondanks hun verschillen- een toppertje gemaakt.
Je koopt Lekker Laten Lullen op bol.com voor 17,50** en ik kan het echt iedereen aanraden (Vin moet hem van mij ook lezen omdat tie zo leuk is); van het begin tot het einde is het genieten van mooi schrijfwerk.
*Ik kan niks met ik-ga-liever-met-mannen-om-vrouwen omdat dat 9 van de 10 keer vrouwen zijn die alle verantwoordelijkheid voor drama buiten zichzelf leggen terwijl ze er een giga-aandeel aan hebben. ‘Al die andere vrouwen’ zijn niet het probleem, lief sneeuwvlokje, je bent zelf (net zo erg) het probleem.
**Affiliate linkje, en heb ik dit boek ook nog eens gekregen. Influencerlife hoor.
