Ik heb op woensdagen vrij en heb over het algemeen een topleven, en ik heb de aankomende maanden zelfs een topleven met een Pathé Unlimited Pas.* Dank aan de ING en de rentepunten. Ik en mijn Unlimited Pas gingen afgelopen woensdagochtend lekker naar A Star Is Born.
Ik praat jullie er effe doorheen. Spoiler alert, dat lijkt me duidelijk.
Begin.
Als ik ergens hitsig van wordt dan is het van heftig gitaar riffing (klinkt ook wel dirty als je het zo schrijft), dus ik ben gelijk 1000% in. #TeamJackson en dat gaat de rest van de film niet meer over. Leuk voor zometeen: Ons Brad z’n accentje doet me meteen denken aan Sam Elliot, die ik vooral ken uit Grace&Frankie en Parks&Rec.
We komen met dronken Jackson terecht bij een gay bar vol drag queens (Willam! Shangela! Topleven!) en daar treedt Lady Gaga (Ally) op.
Lady Gaga heeft een fantastische stem in d’r strot hangen, dus nou ja prima, luister ik ff naar je Franse gemekker. Maar het mooiste is het moment dat Jack in de kleedkamer Willam’s breastplate signeert en daarna Ally d’r wenkbrauw van d’r hoofd trekt.
Het is fantastisch om naar de chemie tussen Gaga & Brads te kijken. Ik zit te zwijmelen terwijl Gaga een beetje begint te freestylen op de parkeerplaats terwijl de chauffeur van Jackson uit verveling een zak cheetos leegeet.
(Fun fact: Ik heb tijdens mijn uitwisseling urenlang liggen zoenen met de Canadeze look-a-like van de acteur die de chauffeur van Jackson speelt en ik vroeg me af wat hij aan het doen was met zijn leven. Nou, lang verhaal kort ik heb een half uur van mijn leven verspild aan iemand die ik nooit meer ga spreken die BLIJKBAAR geen social media heeft behalve een 4,8 rating op Rate My Teacher want hij is muziekdocent geworden. ANYWAY LATEN WE DOORGAAN.)
Ally gaat met haar buddy toch maar naar het concert waar Jackson haar voor heeft uitgenodigd en staat daar na een duidelijk innerlijke paniekaanval toch maar mooi ff Shallow met hem te zingen. Daarna gaan ze tongen en komt hij haar ophalen thuis en gaan ze nog meer tongen en touren en is het ZWIJMELCITY.
Ondertussen is Sam Elliot trouwens ook ten tonele verschenen en I LOVE HIM AND HIS VOICE. It’s like Texas gravel came alive and grew a sexy moustache.
Midden
De lovestory is in volle gang, Ally gaat lekker zingen. Jackson is een beetje een dronken droppie, maar het gaat en hij heeft het duidelijk naar zijn zin.
Dan komt er een popstar manager in het spel. Ally is blij als ze solo met hem mag gaan werken aan popliedjes en Jackson niet zo.
Wat ik heel mooi vond was dat de spannings-scenes niet overdreven zijn. Het is heel impliciet en klein gehouden. Je ziet dat hij geen enkele slechte intentie heeft richting haar, maar dat hij moeite heeft met wat er gebeurt.
En volgens mij is het niet eens echt (voornamelijk) jaloezie, maar bezorgdheid voor Ally’s creatieve bezieling en expressie.
Want holy shit, ik houd echt ontzettend veel van pop muziek en ik ben het tegenovergestelde van een muzieksnob: geef me al je trashy pop, Britney bops en alle muzikale clichés in een liedje, HELEMAAL TOP.
EDOCH. Ik zat erbij alsof al mijn kiezen zonder verdoving getrokken werden toen dat SNL nummer bezig was. Mijn god, wat een artistieke armoede.
Ik vind dus ook het eerste deel van de soundtrack fantastisch, en het tweede deel re-de-lijk. Ik vind ‘Heal Me’ nog wel mooi, maar kan vooral niks met ‘Why’d you do that’ (WAT EEN GRUWEL), ‘Body Hair Face’ en ‘Before I cry’.
Anyway, terug in de film gaat het met Jackson’s muzikale carriere niet meer zo top. Ook heel mooi impliciet gedaan, er is geen sneue scene waarin zijn manager letterlijk gaat zeggen dat hij over zijn hoogtepunt is, maar dit krijg je mee door wat er gebeurt in de film. Show, not tell — goed bezig.
Met Jackson’s alcoholism gaat het wel ‘goed’, want die upgrade tegen het einde van de tweede akte wel van ‘bijrolletje’ naar ‘hoofdpersonage.’
Je hart breekt als hij helemaal de weg kwijtraakt, trouwt met Ally als ze hem weer heeft gevonden, afschuwelijke dingen tegen haar zegt naar aanleiding van en vervolgens haar enorm voor schut zet tijdens heet Grammy win.
Slot
Jackson gaat naar rehab. Vervolgens zoekt Ally hem daar op en gaat hij helemaal kapot over hoe erg hij het vind wat er gebeurt is bij de Grammy’s.
Nou, vanaf dat moment heb ik dus zitten huilen.
Kijk, ik wist dus ongeveer het verhaal van A Star Is Born, maar niet precies. Ik ging naar de bios met het idee dat Ally en Jackson ergens in de film knallende ruzies zouden krijgen, met scheiding tot gevolg, en vervolgens dat Ally een gigaster zou worden terwijl Jackson vanachter zijn gitaar met zijn geile ruige stem liedjes zou zingen met teksten als “fuck you, jij lege tuthola” en “never trust the manager”
Dat was mijn verwachting. Dat gebeurde helemaal niet.
In plaats daarvan houdt Jackson gewoon HEEL DE TIJD van haar, wordt hij de afgrond ingeluld door die gladde kutmanager en zit je vervolgens te kijken naar hoe Ally nietsvermoedend een concert doet terwijl Charlie de hond (Bradley’s eigen hond in het echte leven) voor de deur van de garage ligt waar Bradley zelfmoord heeft gepleegd.
En dan daarna zie je hoe heart-broken Ally is en dan gaat ze zingen over dat ze nooit meer van iemand gaat houden EN DAN KRIJG JE FLASHBACKS TE ZIEN WAARONDER DAT JACKSON DIT LIEDJE VOOR HAAR ZINGT SORRY VOOR DE CAPS MAAR HET IS GEWOON VEEL EMOTIE.
Echt jongens, ik dreef bijna de bioscoop uit op een rivier van mijn eigen tranen.
Evaluatie
Deze film is zo gruwelijk mooi.
De goede muziek draagt veel, maar ook goeie cinematografie maakt het prachtig, en mijn lievelings: Propvol met allemaal subtiele beelden waarin je zo, zo, zoveel liefde ziet. Het aaien over het gezicht van Jackson, de hand op het been van Ally op de motor, de inside jokes tussen de twee. Deze film breekt je emotioneel helemaal af.
Ofterwel, ik ben superblij dat ik hem gezien heb en ben al heel de week obsessief naar de soundtrack aan het luisteren.
Al sla ik wel steeds dat kut SNL nummer over.
*Normaal gesproken gaan we sowieso al wel eens per maand naar de bios, maar de afgelopen maanden zag ik daardoor Happytime Murders (gieren), The Meg (love grote onderwatermonsters), Mission Impossible Zoveel (klamme handjes bij al die hoogte scenes), Predator (ik hou ervan), Venom (de score was top) en dit weekend Bohemian Rhapsody.
