Soms
Soms denk ik ineens: “ik moet een plan.”
Ja, want wat moet ik nou eigenlijk doen met mijn site en met Medium, en met Nederlands en Engels? Is het niet veel handiger als ik in het Engels ga schrijven op Medium, omdat hier een groot Engels publiek is? Maar ja mijn Self Help Hipster site is al bijna 10 (!!!!) jaar Engels, die kan ik toch niet nu ineens Nederlands gaan doen? En als ik dan op Medium en op mijn site in het Engels schrijf, waar schrijf ik dan mijn Nederlandse stukjes? Moet ik niet een strategie bedenken, en die dan gaan volgen?
Net als met dat hele huizen bekijken. Moeten Vin en ik misschien nòg een keer goed gaan zitten en dit keer ècht een knoop doorhakken? Een keuze maken en daar vol voor gaan? Of definitief in Den Haag blijven, of naar Suburbia? Of nu actief met een huis zoeken, òf misschien toch nog een half jaartje wachten?
Misschien moet ik een plan maken, een aankoopmakelaar in de arm nemen voor een huis in Den Haag. Misschien moeten we stapsgewijs ons apartement verder opknappen. Het is een topplek, maar we kunnen nog wat doen aan het balkon en de lelijke slaapkamerlamp tenslotte? Of misschien moet ik gewoon een Fundaroutine hebben, ofzo. Elke maandag even een rondje op Funda in mijn favoriete wijken binnen Den Haag of daarbuiten, en dan makelaars bellen.
Of mijn schrijverscarriere, ook zoiets. Misschien moet ik mezelf meer deadlines geven, toch maar alvast mijn voorstellen naar de uitgeverij sturen, want dan kunnen we een tijdslijn maken. Misschien moet ik mijn projectlijst maar weer eens doornemen, misschien wat uitbreiden. Misschien moet ik met mijn literair againt een vijf-jaren plan bedenken.
En misschien moet ik een promotieplan schrijven voor mijn boeken en mijn stukjes! In plaats van houtje-touwtje af en toe iets zeggen over mijn boek, een systeem bedenken! Met af en toe testimonials, complimentjes, dingen uit de media. Misschien zelfs een Sponsored post af en toe. Misschien moet ik een systeem.
…
Maar dan
Maar dan schrijf ik ineens spontaan een Engels artikel over een computerspel, en submit ik die aan een Medium Platform over Games & People.
Of dan blijkt nèt dat ene huis in Suburbia waar ik een tikkie verliefd op ben, in de straat waar ik een tikkie verliefd op ben, nog wel beschikbaar voor een tweede bezichtiging, omdat deze mensen niet zo’n haast hebben.
Of dan geeft mijn literair agent tussen neus-en-lippen door een idee voor een boek dat ik niet van plan was, maar die perfect bij me past en waarvan ik al 5000 woorden heb liggen, waar ik me ineens in vastbijt en een eigen voorstel voor schrijf.
Of dan blijk ik ineens met mijn boek genoemd in de Flow, en kom ik in een superleuk stukje in de Elle te staan later dit jaar.
En dan denk ik:
Ik hoef helemaal geen plan.
