Vincent had een tijdje geleden al het lumineuze idee me voor mijn 30e verjaardag een kitten te geven. Ik word pas in april 30 en
u7
aqyufdggh
nou ja, dat was dus de kitten die over mijn toetsenbord liep, dus dat liep allemaal iets anders dan gepland.
Well, that escalated quickly
Ik ben hartstikke dol op zijn kat Kyra, en vind Britse kortharen en Main Coones echt de mooiste katten die er zijn. Raskatten zijn gewoon mooie beesten. Dus natuurlijk, leek een Britse korthaar kitten of een baby Main Coon me helemaal het einde.
Maar iets eraan zat me niet lekker. Raskatten moet je kopen en daarmee steun je toch de industrie waardoor er steeds opnieuw weer kittens moeten worden geboren voor de verkoop. En dat terwijl de asiels in Nederland propvol zitten met lovable zwervertjes en afdankertjes.
Toen Vin en ik het erover hadden kwamen we er vrij snel op uit dat we dan wilden kijken of we een katje uit het asiel konden halen.
Al was het alleen maar om nu lekker moreel verheven te kunnen doen tegen jullie en de hashtag #adoptdontshop te kunnen gebruiken (wat ik wel gedaan heb als de pretentieuze deugkattenmens die ik ben).
Ik had wel eens gehoord over gevonden nestjes en zwangere zwerfkatten die worden opgevangen door asiels, dus ik ging op een zondagavond op onderzoek uit. Ik vond Kittenopvang Weba en dat zag er goed uit.
Dus, ik dacht “joh, ik vul alvast even een aanvraag in want dit duurt allemaal vast superlang weinig vrijwilligers zo vaak worden er geen kittens geboren, duurt vast nog eeeeeeeeuwen.”
Famous last words.
…De volgende avond werden we al gebeld.
Op bezoek
Of “Meis” misschien bij ons zou passen. Nou ja, ik vond haar natuurlijk meteen heel schattig, maar ik had er verder geen hele ingewikkelde gevoelens over. We zouden gaan kijken bij d’r en dan zouden we het wel zien.
De kittenopvang werkt met gastgezinnen waarin zwangere poezen of nestjes worden ondergebracht en vanuit daar groeien ze op om te worden geplaatst.
De moeder was een (extreem lieve) zwangere zwerfpoes die door bezorgde mensen bij de kittenopvang is gebracht, en die is bevallen bij het gastgezin van 6 kittens. Allemaal anders, zoals je hier kunt zien. Toen we gingen kijken zat de hele bende blij spelend bij elkaar, de moederpoes vond het allemaal wel gezellig en het was CUTENESS OVERLOAD, dat snap je.
Ik had een angstbeeld dat de kitten meteen in paniek en blazend weg zou rennen (“IK HAAT DIE TWEE”-miauwend) maar dat was natuurlijk niet zo. Ze liet zich aaien, speelde met Vincent z’n veter en rende daarna weer achter een broertje aan.
Ik appte de volgende dag naar het gastgezin dat we “Meis” graag wilden adopteren.
Iedereen superverbaasd natuurlijk (not), want als je op bezoek gaat bij een hele kluit vol pluizige mini katjes blijf je natuurlijk koud en redelijk en rationeel.
Meis wordt Beyonce
11 november haalden we Meis op, die vanaf dat moment door het leven zou gaan als Beyonce. Waarom Beyonce? Omdat
a) ik mega-Beyonce fan ben en het een heel fijn idee vind dat er elke dag een reminder van een van de meest invloedrijke en inspirerende vrouwen uit deze eeuw door mijn huis loopt
en b) ik het heel grappig vind om te zeggen dat Beyonce heel hard kan miauwen, op schoot slaapt en op moment in een wasteil poept,
Beyonce was gelijk heel sociaal, nieuwsgierig en speels zodra ze bij ons was. Dat komt denk ik vooral door de topopvoeding die ze bij het gastgezin heeft genoten, waarbij ze zowel heel erg aan mensen als aan andere katten gewend is.
Inmiddels vermoeden Vin en ik ook dat ze gewoon geen actief angstcentrum in haar brein heeft, maar daarover later meer.
Beyonce & Kyra
De grootste stressfactor in het hele verhaal voor ons was hoe Kyra het zou vinden dat er een kleine haarbal werd toegevoegd aan het huishouden.
Kyra is vet lief en totaal niet agressief. Ze heeft in het verleden zowel in de cattery als met een zusje gewoond. Maar ja, dat is allemaal toch al weer heel lang geleden en we wilden ook niet dat zij permanent stijf van de stress verder zou moeten leven alleen maar omdat wij zo graag een tweede kat wilden.
Dus! Ik heel het Internet uitgeplozen, een Crazy Cat Person boek uitgelezen (Korte samenvatting: EVERYTHING CAN KILL YOUR KITTEN.) en een schema bedacht waarin de twee katten rustig aan elkaar zouden kunnen wennen. Dat betekende dat Beyonce eerst even in mijn werkkamer zou zitten, om vanuit daar ze rustig aan elkaar te laten wennen.
Natuurlijk ontsnapte Beyonce de eerste avond uit mijn kantoor, waardoor we in een gepanikeerde collone allemaal achter elkaar aan de keuken inrenden en ik vier dagen nodig had om mijn paniek onder controle te krijgen.
(Vincent: “Wat denk je nou dat er gaat gebeuren? Kyra staat toch niet klaar met een keukenmes?”)
Behalve dat konden we het schema redelijk goed aanhouden.
In het kort: We begonnen met geurenvermenging door aaien, een stuk stof dat naar de ene kat ruikt bij de andere neer te leggen, omstebeurt door het hele huis laten banjeren.
Daarna lieten we zo kort elkaar meeten in de gang, met voor allebei een snoepje, dat ze even aan elkaar konden ruiken. Dat steeds een stukje langer.
Uiteindelijk laat je ze bij elkaar in de kamer spelen en als dat nou allemaal goed gaat kunnen ze steeds langer ook zonder jouw (directe) supervisie bij elkaar.
Bij ons is dat allemaal best heel goed gegaan. Ik schrok me de tyfus toen Kyra haar de eerste keer een tik gaf, want Kyra is net een Beer op Steroiden in vergelijking met die miniscule pluizenbal, maar Beyonce kon het prima hebben.
Sterker nog, Beyonce laat Kyra niet met rust.
“My name is Beyonce, and welcome to Jackass.”
Elke keer als we Beyonce weer in het hele huis laten (dat is inmiddels dus elke vrije dag en op werkdagen zodra we thuis zijn), leidden we haar een tijdje af met spelen, zowel om Kyra wat te ontzien als om haar te vermoeien.
Het wil nog niet echt lukken, want Beyonce is ONVERMOEIBAAR en vindt die grote kat RAZEND interessant. En dat vindt Kyra inmiddels heel erg ok; ze dartelen inmiddels samen door heel het huis. Ja, Beyonce krijgt dus wel tikken, maar die heeft daar helemaal niks van, lijkt wel. Ze jaagt het liefst de hele dag dolenthousiast achter die grote aan.
Kyra is echt een trooper. Die tolereert echt megaveel van die kleine maar bijt ook van zich af wanneer ze er echt geen zin meer in heeft.
Hilarisch genoeg vallen ze dus allebei meteen in slaap op moment dat we ze weer apart zetten.
We hopen nu ze lang genoeg bij elkaar te zetten dat ze ook bij elkaar in de kamer durven te slapen. Dan is Het Wennen voor de volle 100% gelukt.
(Update: Beyonce heeft zich de bovenste tree van de krabpaal toegeëigend en Kyra ligt op de bank te tukken dus ook dit lijkt goed te komen)
Genoeg over mij laten we het over mij hebben
De eerste week vond ik echt een van de meest stressvolle weken die ik in tijden gehad heb. Hoewel ik het heerlijk vond dat Beyonce leuk speelde en uuuuuren op mijn schoot kon liggen slapen, maakte ik me enorm zorgen over Kyra en het wennen.
Ik was een soort bommetje van oxytocine en adrenaline, werd elke ochtend om 4/5 uur wakker van de stress en vond elk moment dat we de katten bij elkaar moesten zetten dood- maar dan ook doodeng.
Inmiddels is de rust weer redelijk wedergekeerd en ben ik er wel van overtuigd dat Kyra niet stiekem die kleine DOOD WIL.
En nu heb ik dus een kat.
Die Beyonce heet.
