Een paar weken geleden zag ik een soort ‘comeback’ gedichtje op een gedichtje van jou (die ik trouwens ook mooi vind en al jaren lees). Ik vond het echt leuk geschreven en grappig gedichtje en ik stelde me er een achter-de-schermen telenovela-achtig drama tussen jou, diegene en misschien een oud geliefde bij voor. Had hoge entertainment-value voor een Twitteraar die er verder niks van weet.

Daarna zag ik steeds meer ‘nep’-Marnix gedichtjes opdoemen via mensen die ik volg of die door mensen die ik volg geliked werden (die het niveau van die eerste nooit haalde). En heel veel mensen gingen los in de comments. Pesterig. Kan best dat iets niet je ding is, maar nu werd het allemaal wel heel heftig. Vond ik rot voor je.

Ik vind grapjes over elkaar oke, en zelfs een uithaal bij tijd en wijle kan ik inkomen, maar het heeft een nare smaak allemaal, ook als toehoorder.

Dus tof dat je dit stukje hebt geschreven, met al dat gezeik en ge-ophef(wat ik dan weer helemaal heb gemist). Doe lekker je ding en weet -ook al doe je het daar niet om- dat er megaveel mensen graag meelezen.