Zondag 26 mei 2019, Den Haag, 10:06 AM Ik loop na een goeie workout bij F45 naar de Albert Heijn. Ik heb superlekker gesport en kwam de intens leuke Tess tegen, een van mijn workout buddies en gave wijven uit Den Haag. Vanavond maak ik Mexicaans, chipotle rice en frijoles negro, en ik moet nog even pepertjes hebben.
Vrolijk loop ik naar de Appie, muziekje in de oren en zin in mijn chille zondag. Ik ga vandaag alleen maar een beetje chillen, leren voor de wijncursus en lekker koken.
Onderweg zie ik afzethekken bij Beatrixkwartier, en met een shock realiseer ik me dat vandaag de Royal Ten is. Tijdens de Royal Ten van 2016, drie jaar geleden zat ik buiten bij BLT met Vin en maakte ik op dat moment nietsvermoedend de laatste Istagram foto die de aankomende drie maanden op mijn feed zou komen:
Twee dagen later stortte ik namelijk compleet in.
Ik word ineens helemaal teruggeblazen naar het verleden. Ik herinner me weer hoe klote ik me toentertijd voelde. Ik zat voor mijn gevoel muurvast; Ik had het gevoel dat ik geen kant op kon en tegelijkertijd wist ik ook echt niet welke kant ik op moest. Zo verdwaald in alles wat moest, zo vastgeroest in allerlei dingen die helemaal niet meer bij me pasten, die helemaal niet goed voor me waren. Ik probeerde mezelf af te leiden met allerlei dingen, maar ik kon er uiteindelijk niet meer omheen: Het ging gewoon haske kut op dat moment.
3 jaar later is het anders
2019 Lianne zit er heel anders bij. Ik ben over het algemeen vrolijk, rustig en ENTHOUSIAST OVER MIJN LEVEN — uitroeptekens nodig he bij enthousiasme.
Geen zorgen, niks is mij vreemd: ik ben bij tijd en wijle teleurgesteld, verdrietig, geirriteerd of woedend, hondsvermoeid of gefrustreerd. Ik heb rotdagen op mijn werk, ik slaap wel eens slecht, ik kan schrikken van nieuws of van iets wat iemand tegen me zegt, ik maak ruzie met vriendinnen en vergeet belangrijke data of to-do’s.
Maar ik ben er zoveel relaxeder en flexibeler bij dan dat ik drie jaar geleden was.
Heb ik een dag waarop ik me nauwelijks kan concentreren en komt er niks van schrijven terecht? Jammer joh. Ik duik op de bank met Netflix, of in bed met een boek. Dan schrijf ik morgen.
Is mijn werkdag een wervelwind vol met verdrietige studenten en serieuze zaken en heb ik mijn mail of admin de hele dag niet kunnen bijwerken? Dan blijf ik of een uurtje langer met een chill muziekje op alles bijwerken, of ik laat de boel de boel en doe ik het de dag daarna.
Ben ik supermoe en ga ik stuk van de spierpijn? Sla ik mijn ochtendworkout over en doe ik de volgende dag wel weer een workoutje. Of niet.
Dat relaxede en flexibele heb ik ontwikkeld toen ik oprecht dacht dat dingen NOOIT meer goed zouden komen (2016 Lianne was een stuk dramatischer dan 2019 Lianne) en ze stuk voor stuk allemaal goedkwamen.
Ik dacht dat ik me voor altijd zo rot zou voelen…en ik ging me gewoon weer goed voelen.
Ik dacht dat ik nooit meer aan het werk zou komen na overspannen te zijn geweest…en ik ging niet alleen gewoon weer aan het werk, ik kreeg ook nog eens een megaleuke baan die ondanks de serieuze verantwoordelijkheden me eigenlijk maar zelden echte stress oplevert.
Ik dacht dat mijn boek me nooit meer zou gaan lukken…en die is toch mooi afgekomen.
Ik dacht dat ik voor altijd zo moe en uitgeblust zou zijn, en ik kreeg gewoon weer mijn eigen blije gedoe terug.
Het komt allemaal wel goed, en ik doe m’n ding
Ik kan nu met (de meeste) dingen wat relaxeder omgaan, en ik geloof dat alles wel goedkomt. Zelfs als dit niet zo is, is het fijn om dat geloof te hebben.
Ik heb heel veel niet onder mijn controle, en dus hoef ik me daar ook niet druk over te maken.
Ik laat wat andere mensen doen of vinden zoveel mogelijk bij hen, ik leef gewoon mijn eigen leven. Passief-agressieve communicatie heb ik geen zin meer in, en dramatisch gedoe evenmin.
Ik heb wat meer vertrouwen weer in hoe dingen lopen, en ik kan wat meer mijn schouders ophalen.
2019 Lianne is ok
Verdrietige dingen horen bij het leven, en er komen ongetwijfeld nog tijden dat het gelukzalige gevoel wat ik vandaag had over mijn leven nergens te bekennen is.
Alles heeft z’n tijd.
Maar vandaag ben ik blij en gelukkig, en dankbaar dat ik me zo goed voel. Vanavond drink een wijntje, en toast ik op die meid die in 2016 na een yogalesje helemaal instortte, maar waar het helemaal goed mee kwam.
